Przez prawo do dysponowania nieruchomością, które określa art. 4 ustawy Prawo budowlane, należy rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego, albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych. (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 8 marca 2010 r. II SA/Op 486/2009)

Skarżący oraz inwestorzy są właścicielami budynków mieszkalnych w zabudowie szeregowej, usytuowanych na działkach o niewielkiej szerokości (ok. 5 m). Podejmując decyzję o zamieszkaniu w tego rodzaju zabudowie małżonkowie S. sami zdecydowali się na ograniczenie swojej sfery intymności, zwłaszcza, że dodatkowo ich budynek mieszkalny ma zaprojektowane okna w ryzalicie, a więc są one wysunięte przed lico budynku, co umożliwia łatwiejszy wgląd do ich mieszkania z sąsiedniej działki. W tej sytuacji skarżący nie może wymagać od inwestorów, aby nie korzystali oni z przysługującego im prawa do zabudowy nieruchomości (art. 4 ustawy – Prawo budowlane) i zaniechali wszelkich czynności zmierzających do zagospodarowania i zabudowy działki, będącej ich własnością. Dodatkowo zauważyć należy, iż - jak wynika z dokumentacji fotograficznej znajdującej się w aktach sprawy - wgląd do mieszkania skarżącego z tarasu inwestorów jest możliwy, lecz znacznie ograniczony zarówno ścianą budynku, jak i wykonanym przez inwestorów drewnianym ogrodzeniem. (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2010 r. II OSK 404/2009)